Het is hier dol fijn!

Hoi lieve allemaal,

Op het moment van schrijven heb ik hier nog precies 11 nachtjes te gaan. De tijd vliegt! Cliché, maar oh zo waar. Al moet ik zeggen dat het aftellen voor het afscheid en toeleven naar het leven thuis soort van langzamer lijkt te gaan. Spannend om hier alles achter te laten en thuis de draad weer op te pakken!

De thema week met de jongens was leuk, ze pakten de onderwerpen goed op en spelenderwijs hebben we ze een boel geleerd. Voor mijzelf was de week wat minder, ik moest afhaken doordat ik ziek werd. Het sluimerde al wat langer maar het ging maar niet over, misschien juist ook door de niet al te beste hygiëne op stage en alles aan bacteriën en bacillen wat daar rondzweeft! Toen ik dat even ontweek ging het weer de goede kant op gelukkig.

Als super tof uitje hebben Anouk en ik op de oceaan gekajakt! Dat op zich was al indrukwekkend en leuk om te doen, water voor zover je kan kijken, prachtig weer en de groep bestond alleen uit de gids en wij 2. Heerlijk dat laagseizoen! Onderweg zagen we hele groepen kwallen, vieze maar soms ook best mooie beesten. Rode, roze en de ‘normale’ witten, alles kwam voorbij. Vervolgens kwamen we 3 pinguïns tegen, toen we te dichtbij kwamen knepen ze ‘m d’r tussenuit! Maar het hoogtepunt was toch wel de groep dusky dolfijnen die om ons heen zwommen! Stel je voor: eerst hoor je ze lucht uitblazen en dan zie je ze pas en dan duiken ze een voor een het water weer in in perfecte boogjes. Op een gegeven moment super dichtbij onze kajak! Anouk en ik hielden het niet meer en die gids maar grinniken om 2 van die té enthousiaste meiden. Het was echt wederom een machtig gezicht, haast niet te bevatten. Het was een groep van in totaal ongeveer 20 dolfijnen die omstebeurt in groepjes lucht kwamen happen. Het mooiste was dat we dit totaal niet hadden verwacht, de gids had er ook niets over gezegd. Later bleek omdat hij niet kan garanderen dat je ze ziet, om teleurstelling te voorkomen adverteert hij er ook niet mee en is het dus een dikke verrassing als je ze wél ziet… Wat een geluk hadden wij weer!

We hebben inmiddels kasten besteld voor al het opgehaalde geld. Super super tof! Iedereen bedankt die geld heeft gedoneerd! Als het goed is komen de kasten deze week nog. We zijn heel benieuwd, ze zijn op maat gemaakt en Elkana-kids-proof, echt degelijke kasten. Ik word er helemaal enthousiast van. Niks geen shirts, pyjama’s, ondergoed en broeken op de vloer of in een tas maar fijn in je eigen lade. De collega’s en de directrice zijn ook zeer benieuwd, ze zijn heel blij met deze enorme gift!

Op stage zijn wat heftige dingen gebeurd, een meisje was weggelopen een ander meisje zou na 3 jaar naar haar moeder gaan maar deze kwam niet opdagen bij het Hof en bleek vervolgens stomdronken te zijn. Het meisje wat weg was gelopen is inmiddels gelukkig weer terecht. Voor het andere meisje wordt een woonplek gezocht en ook voor haar broertje en zusje die niet meer bij hun moeder kunnen blijven wonen onder deze omstandigheden. We hebben in een middag alle kinderen geschminkt die dit graag wouden. Ontzettend blije heufdjes krijgen ze daarvan, zelfs de oudste kinderen!

We zijn naar Kirstenbosch geweest daar is een botanische tuin, een soort mega groot park aan de voet van de Tafelberg. Zulke bijzondere bloemen en planten hebben ze hier in vergelijking met Nederland. We liepen ook nog over een soort pad tussen de boomtoppen door, een heel chill uitje was dit. We lunchten daar, serieus in mijn gerecht zaten meer dan 20 stukken groene peper! En de ober beweerde nog dat het wel mee viel qua scherpte, haha.

Daarna zijn we naar een Afrikaanse markt geweest midden in Kaapstad, souvenirs inslaan! Het voelde wat meer als onveilig daar, in ieder geval waren we meer op ons hoede qua bij elkaar blijven en waar we onze spullen hadden. We hadden nog een vervelende ervaring met een zwerver die naast een banaan meer van ons eiste en op een gegeven moment mij ook ging bedreigen. Ik lette alleen maar op hem en dat hij niet daadwerkelijk aan me ging zitten wat hij beweerde. Anouk was zo snugger me een winkel in te sturen waar een bewaker bij de deur stond, toen droop de man vlug af. We hebben nog niet veel van zulk soort situaties meegemaakt (gelukkig maar) maar dit is ook Zuid-Afrika… Op een zondagmiddag zijn we naar Yzerfontein gereden, daar hebben we de hele middag heerlijk gelezen, gezont, gelegen, kortom; gechilld als een malle. We lagen in het duin lekker in de zon en uit de wind, prima vertoeven zo!

Voor de een na laatste week hebben we een activiteitenmiddag bedacht met ezeltje prikje, met een ei op een lepel een parcour lopen, zaklopen, snoephappen en hardlopen. Iedere dag doen we dezelfde activiteiten met een ander groepje kids. We hebben nog een gift gekregen van Arenda van den Belt, stuiterballen en tollen. Deze krijgen de kinderen als cadeautje aan het einde van de activiteitenmiddag, heerlijk hoe blij ze daar mee zijn! We begonnen met de grote jongens, dit was een doorslaand succes. Wat hebben ze genoten en gelachen! Super leuk. Daarna deden we nog een Afrikaans klapspelletje. Een jochie legde het in grote lijnen aan mij uit en ik riep naar Anouk dat de jongens een leuk spelletje met ons wouden doen, het leek volgens mij op zakdoekje leggen. Niets bleek minder waar, de tekst wil ik jullie zeker niet onthouden: “Tok tok tok, polisie polisie, skiet asseblief jou beste este vriend baie dood!” Hoe dan toch? Anouk en ik moesten echt even goed luisteren naar de tekst en vervolgens veel oefenen om onder te knie te krijgen hoe het werkte met pistolen, doodschieten en terugslurpen van je medespelers. De kinderen waren trots dat ze dit ons konden leren en het was ook gezellig en de jongens genoten van de aandacht die ze kregen maar dat spelletje… ik heb zo m’n twijfels hoe pedagogisch verantwoord het is, haha!

Afgelopen maandag hadden we vergadering van 8 tot half 1. Wat een bijzondere gebeurtenis weer, eerst praat de directrice ongeveer een kwartier over belangrijke zaken. Het is alleen heel lastig om serieus te blijven want omdat het hier behoorlijk koud is ’s ochtends zitten er een stel eskimo’s aan tafel! De directrice droeg zo’n Russische muts met van die flappen bont bij haar oren! Hilarisch. Vervolgens waren het ellenlange verhalen en discussies op z’n Afrikaans, mensen gaan tussendoor koffie halen, plegen even een privé telefoontje, gaan naar het toilet en oh iemand kwam ook niet opdagen omdat zij zich verslapen had. Verslapen tot half 1? Hoe vaag het ook allemaal gaat het is wel leuk om deel te zijn van die soort van chaos.

Dit weekend hebben we een boel leuke dingen gepland maar daarover meer in de laatste blog! Volgende week is de laatste week hier, de laatste week stage waarin ik afscheid ga nemen. Daar zie ik als een berg tegenop zeg. Gelukkig hebben Anouk en ik veel toe kunnen voegen hier en voelt het ook als een heel gezegende tijd hier in Zuid Afrika en bij Elkana.

Jullie horen van mij!
Lieve groeten Jenita.