Vakantie

Hey lieve mensen.

Afgelopen donderdag was het zover; we gingen een auto huren. Maritha bracht ons naar de garage en vanaf daar zouden wij naar Bloubergstrand. De auto is prachtig zoals je ziet op de foto's. Knalrood scheurijzer :) Anouk bestuurd de auto omdat ik niet alle gegevens bij me had, dit kunnen we voor een paar rand extra alsnog regelen dus mijn 'links-rij-ervaring' komt nog. Mijn eerste 'naast-iemand-zitten-die-voor-het-eerst-link-rijdt' ervaring was een belevenis opzich. haha! Het verkeer is hier al veel rumoeriger als in Nederland. Er wordt veel getoeterd, mensen halen links en rechts in, er hangen mensen uit raampjes en taxi busjes zitten overvol met enthousiast zwaaiende en luidruchtige mensen. In eerste instantie sloeg de auto af midden op de weg die we over moesten steken. Nog meer getoet en geschreeuw en vervolgens stonden we midden in de spits, waren we Maritha kwijt die voor ons uit zou rijden en kregen we vieze kushandjes van taxi mannetjes toegeblazen. Het tanken was ook weer even een dingetje, je blijft zitten, verteld tegen een man wat je graag wil hebben en zij doen alles voor je. Tanken, olie peilen, ramen wassen etc, ze stoppen zelfs je credit card in het pinapparaat.... Het is hier wel gebruikelijk om dan die man een fooi te geven waar ze heel dankbaar voor zijn.

Bloubergstrand was een prachtige plek waarvandaan we een mooi uitzicht hadden op de tafelberg/lionshead. Daar hebben we gegeten in een restaurantje waar we ons weer over wat dingen verwonderden. De mensen die in het restaurant werkten waren heeeeel stadig (=langzaam) Alles gebeurt hier op z'n Nederlands gezegd op z'n half zevens... Bediening loopt heen en weer met 1 glas drinken per keer, staan heerlijk tegen de muur geleund genietend van het uitzicht. Ze zijn absoluut aardig en hartelijk en willen veel voor je doen maar het tempo waarop dat gaat... Na het eten wouden we voor het donker thuis zijn maar hier gaat de zon blijkbaar onder binnen 3 kwartier en dan is het ook echt donker. Stel je voor: in het donker, met net een 'nieuwe' auto, voor het eerst links rijdend en weer overspoeld met nieuwe indrukken. We scheten hem beide behoorlijk ook nog omdat er hier mensen op de snelweg lopen. In het pikkedonker, zonder lichtje of iets dergelijks. Er was ook nog een werk aan de weg dus het was soms niet helemaal duidelijk waar wij hoorden te rijden. Op een gegeven moment reden we zelfs op de verkeerde weghelft, achteraf hilarisch, op dat moment doodeng! Thuis gekomen hadden we een gemiste oproep van Maritha en berichtjes waar we bleven... We waren niet de enige die ons ongerust maakten ;-)

Vrijdagochtend was een heerlijke chille ochtend. Bij Maritha thee gedronken en zij liet ons haar hobby kamer zien. Ze is heel creatief met naald en draad en staat op markten en is kortom heel 'besig met haar stokpertjies'. (=druk met haar hobby's)

Vrijdagmiddag zijn Hanneke en Lotte bij ons gekomen om te logeren. Wij wonen in een heel heuvelachtig buurtje waardoor we meer dan eens per dag de hellingproef moeten doen. Eerste kwamen Anouk en ik amper tegen de bult op en vervolgens Hanneke en Lotte ook niet. Op een gegeven moment stonk het verschrikkelijk naar verbrand rubber, een enorme putlucht. Uiteindelijk is het ons alle vier gelukt maar vraag niet hoe, er stond een man te kijken en ik zag hem denken: 'vrouwen.......!?' haha! We hebben heerlijk in de tuin broodje hamburgers gegeten. 's avonds vooral veel eerste indrukken uitgewisseld en enorm gelachen om al die snaakse (rare) dingen hier.

Zaterdagochtend hebben we lekker en gezellig met elkaar in de tuin ontbeten. Het is echt net vakantie! Daarna zijn we op pad gegaan naar Riebeek Kasteel, ligt een kwartiertje van ons af met de auto. Een prachtig kwartiertje moet ik zeggen. Super mooie uitzichten op wijnvelden en bergen. In Riebeek Kasteel gingen we naar het Vlock, een wijnproeverij. We kregen een rondleiding van een enthousiaste man die alles maar dan ook alles wist over druiven, wijn, konfijt, pesto, olijven, port, olijfolie en de hele mikmak. De port was heerlijk maar de grapefruitwijn met bubbels was het lekkerst. Hier wordt dat volgens onze gids ook wel sletsap genoemd... sletsap! Inderdaad, ik stond ook even dom te kijken. De uitleg was: "Wanneer je er meer dan genoeg van drinkt gaat alles een bietjie makkelijker" ahaaa. Om de smaak hebben wij een paar flessen gekocht en nog wat rozijnen, hand oil en beschuit.

Daarna zijn we naar het centrumpje van Riebeek Kasteel gegaan en hebben eerst heerlijk geluncht en vervolgens geshopt. Prachtige kleine winkeltjes vol met handgemaakte dingetjes. Opvallend is dat alles hier gekleurd is, huizen, sieraden, souvenirs, het landschap... alles is zo fleurig!

Een ding wat minder fleurig was en wat me echt geraakt heeft was de aanblik van 2 volwassen mannen en 2 kleine kindertjes op straat. Ze waren gekleed in jute zakken, zaten op jute zakken en waren zo ontiegelijk mager. Holle gezichten, lege ogen... Toen wij er langs reden lagen er 3 soort van te slapen en 1 man zat rechtop maar de gebrokenheid, de armoede de ellende straalde er vanaf. Het rare is dat ik al veel meer arme mensen hier heb gezien, veel bedelende mensen, niets doende mensen, dakloze mensen en dat is al erg, vind ik erg. Maar dit trieste plaatje... foi.

Na het shoppen zijn we naar huis gegaan en hebben we nog heerlijk genoten van het weer. Zaterdagavond hebben we in de tuin met Maritha, haar man Martin en een vriendin van hen gebraaid (bbq) Dit was ontzettend gezellig, lekker en zeer voor herhaling vatbaar :) Ze eten hier bij de bbq een soort bijzondere tosti met chudney, tomaat, kaas, banaan en nog wat ingrediënten... Heerlijk! Dat recept neem ik zeker mee naar huis om daar nog eens een stukje ZA te beleven.

Zondagochtend hebben we onze eerste kerkdienst hier meegemaakt, we mochten met Maritha mee. De dienst leek veel op de diensten in de VEZ. 's middags hebben we vooral genoten van het weer, van elkaar en van het vakantiegevoel. Hanneke en Lotte zijn 's middags weer richting woester (worcester) gereden. vandaag begonnen we namelijk alle 4 op stage. Hanneke en Lotte bij een rehabilitatiecentrum en Anouk en ik bij Elkana childcare.

Vanochtend waren Anouk en ik om 8 uur present bij Elkana. De directrice Ronnie vertelde ons over Elkana waar 2 programma's worden aangeboden. Één bestaat uit een crisisopvangplek voor maximaal 24 kinderen van 6 tot 18 jaar. Dit zijn kinderen die verwaarloosd, mishandeld en/of verkracht zijn, omstandigheden waardoor ze niet meer thuis kunnen wonen. Deze kinderen blijven ongeveer 3 tot 6 maanden bij Elkana. Op het moment dat ze bij Elkana zijn gaat de social werker die ze bij Elkana heeft gebracht op zoek naar een vaste woonplek voor de kinderen. Dit kan een plek via pleegzorg zijn, adoptie of een kindertehuis waar kinderen langer mogen blijven wonen. Bij Elkana krijgen ze eten, een slaapplek, aandacht, regels en ze gaan naar school toe. Veel van de kinderen die net bij Elkana zijn willen daar eigenlijk niet zijn... Ze zijn ondanks alle narigheid loyaal aan hun ouders/opvoeders en vertrouwen vaak niemand. Ronnie vertelde dat veel van deze kinderen na een tijdje juist niet meer weg willen bij Elkana omdat ze dan juist gewend zijn en zich veilig(er) voelen.
Het tweede programma bestaat uit een naschoolse opvang voor 100 kinderen. Ronnie noemde dit een preventieve hulpverlening. Deze kinderen komen vaak uit enorm arme gezinnen maar gaan gelukkig nog wel naar school, na schooltijd komen ze naar Elkana waar ze eten en drinken krijgen. (soms de enige maaltijd van de dag voor deze kinderen) En bij Elkana kunnen ze spelen en huiswerk maken met ondersteuning waar nodig.
We kregen een rondleiding van Ronnie door het gebouw van Elkana. Het is best mooi maar voor mijn eigen standaard best oud en wat gedateerd. Sommige spullen zijn kapot of vies en sommige anderen dingen zijn fris en nieuw. Dit zijn gedoneerde spullen (stapelbedden) hartstikke gaaf en Ronnie vertelde hoe blij ze daar mee zijn.
Mijn vraag aan jou is of jij een kleine bijdrage over hebt voor Elkana. Door giften van vrienden, familie en kennissen heeft Anouk al een heel mooi bedrag bij elkaar opgehaald maar graag zou ik dat samen met jullie nog hoger laten worden. Anouk en ik gaan samen bekijken waar wij dit aan uit gaan geven voor Elkana, we willen er graag iets praktisch en handigs voor geven. Mocht je een bijdrage willen doen dan mag je dit over maken naar: NL80RABO 0347374336 tnv AA Krijgsman. Baie dankie!

Op dit moment zijn we even thuis en om 2 uur worden we weer verwacht om met de kinderen kennis te maken. We werden nog wel even gewaarschuwd om alle kinderen evenveel aandacht te geven, we moeten ons voorbereiden op een boel fysiek contact en de meisjes zullen ons haar volgens Ronnie geweldig vinden, daar frutselen ze graag mee zei zij.

Tot de volgende keer!
Drukkie Jenita.